Μια γυναίκα και ένας άντρας συναντιούνται. Θα μπορούσαν όλα να είναι απλά, κι όμως όλα είναι περίπλοκα γιατί δεν είναι ελεύθεροι. Εκείνη αγαπάει τον άντρα της κι εκείνος αγαπάει τη γυναίκα του.
Η αρχή, όπως κάθε αρχή, είναι τρυφερή, παιχνιδιάρα, ανάλαφρη. Γίνονται εραστές. Η ένταση του πάθους τους τους απομακρύνει από την προσωπική τους ζωή. Τα πάρκα, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια φιλοξενούν τον έρωτά τους. Το Παρίσι τούς προσφέρει καταφύγιο. Είναι ευτυχισμένοι. Τι συμβαίνει όμως όταν το πάθος πρέπει να παραμείνει κρυμμένο στο σκοτάδι; Τότε αρχίζουν τα ψέματα και η ηδονή γίνεται οδύνη. Αυτό το μυθιστόρημα μιλάει για την απιστία, αλλά και μ’ ένα παράξενο τρόπο για τη δύναμη της πίστης.
Μήπως για να εκτιμήσει κάποιος τη συντροφικότητα και τη σταθερότητα σε μια σχέση πρέπει να τις στερηθεί για λίγο;
Το βιβλίο της Catherine Guillebaud αναλύει σε βάθος τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, στοχεύοντας να μας εντάξει στη δική τους σχέση και προσφέρει στον αναγνώστη μια εμπειρία γεμάτη εξωτερικές και εσωτερικές συγκρούσεις, με την οικογένεια, τους αγαπημένους, με τον ίδιο τον εαυτό των ηρώων. Η ένταση δεσμεύει την κάθε σελίδα, παίζοντας με το κινηματογραφικό στιλ γραφής που είναι κοφτή σαν μαχαίρι, και με συναίσθημα τόσο απλά και λιτά δοσμένο, που γίνεται άμεσο, κατανοητό. Δυο άνθρωποι συναντιούνται, γεύονται την ηδονή του έρωτά τους και βουτούν στη θάλασσα των εμπειριών και του πόνου που τους προκαλεί η δυσκολία να ολοκληρώσουν αυτό που έχουν. Το πάθος αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο του μυθιστορήματος, μακριά από ροζ νουβέλες και εξιδανικευμένες καταστάσεις.